Zoals jullie misschien wel is opgevallen, is er al een aantal maanden geen nieuwe blogpost verschenen. De reden heeft te maken met mijn gezondheid. Hoewel ik er de afgelopen jaren enorm voor gewaakt heb om besmetting te voorkomen, bleek begin september mijn vrees bewaarheid: ik testte positief op corona.
Na flink ziek te zijn geweest, knapte ik niet op. De dysautonomieklachten die ik ten gevolge van mijn ziektebeeld Ehlers Danlos Syndroom heb - zoals duizeligheid (soms het gevoel liggend in bed flauw te vallen), hoge hartslag, misselijkheid en braken, overprikkeling qua licht en geluid, hersenmist - zijn fors toegenomen. Verder heb ik sindsdien ook last van zware nek- en hoofdpijnaanvallen (met een tussenruimte van gemiddeld twee weken) die vaak 4 tot 5 dagen aanhouden en de dysautonomieklachten enorm versterken. Op die dagen ben ik volkomen uitgeschakeld en is het letterlijk wachten tot de klachten afnemen. Ruim drie maanden na besmetting is er helaas sprake van long/post-covid.
De vermoeidheid die ik ervaar is extreem en voelt als uitputting. Mijn energie- en prikkellevel zijn dan ook zeer laag, waardoor zelf lezen niet lukt. Mijn dagen breng ik volledig aan bed gebonden door, vaak met een oogmasker op, luisterend naar een luister- of voorleesboek. Af en toe kan ik daar wat kleine aantekeningen van noteren om vervolgens in stukjes een recensie te typen. (Op die manier heb ik ook dit bericht kunnen maken.)
Ik hoop vanaf nu weer wat boekrecensies - die ik de afgelopen tijd geschreven heb - te kunnen plaatsen op mijn blog. Vanwege mijn (zeer) beperkte energie- en prikkelniveau heb ik besloten om - in ieder geval voorlopig - de maandelijkse blogposts met nieuwe uitgaven te schrappen. Om die reden zal ik ook minder snel kunnen antwoorden op reacties (weet dat ik het in ieder geval enorm waardeer!) en helaas niet op jullie content kunnen reageren (dat vind ik erg jammer en ik hoop dat die tijd wel weer komt).
Het is zwaar en soms zelfs heel zwaar. Toch mag ik ervaren dat God erbij is: in kleine lichtpuntjes gedurende de dag, in de wonderen van uitredding als ik niet weet waar ik het zoeken moet van de pijn. Op Hem is en blijft mijn hoop, het Licht der wereld.
Heel veel liefs, Esther
Wat heftig om te lezen, maar wat sluit je het af met een getuigenis; de Heer als je hoop en licht.
BeantwoordenVerwijderenBeterschap klinkt niet echt op zijn plaats, toch hoop en bid ik dat de Heer Zijn genezende hand op jou zal leggen.
Sterkte Esther!
Bedankt voor uw lieve, warme, meelevende woorden en gebed, Rita Klapwijk!
BeantwoordenVerwijderenDat doet me zo goed!