Eenmaal in Carville aangekomen belandt ze tussen de ziekelijke patiënten en ontdekt ze al snel dat haar verblijf niet bepaald van korte duur is. Afgesneden van haar oude leven, zonder status of bezittingen, moet Mirielle zichzelf opnieuw zien uit te vinden. Langzaam maar zeker leert ze haar nieuwe bestaan te accepteren en zich open te stellen voor een nieuwe toekomst - en de medepatiënten die ze in eerste instantie wantrouwde, blijken hierin van onschatbare waarde.
Verenigde Staten, 1926. Als vrouw van een bekende acteur leidt Mirielle West een luxe leven te midden van de glitter en glamour van Hollywood. Maar van de ene op de andere dag verandert haar leven honderdtachtig graden als een vreselijke diagnose zich aandient: ze heeft lepra.
Zonder afscheid van haar kinderen te kunnen nemen en met een paar koffers als bagage, wordt ze naar de leprakolonie in Carville, Louisiana gebracht. Tijdelijk, zo gelooft ze, want de artsen in Los Angeles hebben het mis en ze is vast zo weer thuis bij haar gezin. Reden te meer om de andere patiënten, die ze minacht, zo veel mogelijk te mijden. Al snel blijkt echter dat haar verblijf binnen de geïsoleerde muren niet van korte duur zal zijn en ze een nieuw leven op moet zien te bouwen. Een bittere pil, zo ondervindt Mirielle, maar midden in haar wanhoop, boosheid en verdriet ontdekt ze de kracht van vriendschap.
Het is moeilijk voor te stellen, maar decennialang, tot ver in de vorige eeuw, was er in de Amerikaanse staat Louisiana een leprakolonie waar patiënten gedwongen in afzondering leefden. Hoewel men al in de jaren twintig wist dat de ziekte lang niet zo besmettelijk was als werd gedacht, werden de leprozen vanwege het heersende stigma veroordeeld tot verbanning naar dit oord. In dit boeiende verhaal word je, door de ogen van een rijke vrouw, een blik gegund in hoe het er destijds achter deze 'gevangenismuren' aan toe ging, een plek waar leprapatiënten buiten de maatschappij werden geplaatst, maar er tegelijkertijd bescherming vonden tegen alle vooroordelen.
De schrijnende taferelen binnen de kolonie - patiënten die nooit bezoek of brieven ontvangen, zwerende wonden, misvormingen, ernstig zieken en begrafenissen - laten je hart niet koud, evenals de onbeschrijfelijke moed van velen om er ondanks hun uitzichtloze situatie toch iets van te maken.
De dagelijkse medische taken en diverse experimentele behandelingen die men toepaste om uiteindelijk een geneesmiddel te vinden, dooraderen het verhaal, waarin je de passie van de artsen en verpleegsters proeft voor hun werk en de liefde voor hun medemensen. Interessant ook om te zien hoe ver de wetenschap zich in de jaren twintig ontwikkeld had en hoeveel men al over de ziekte wist.
'Het licht van gevallen sterren' is een prachtige historische roman, waarvoor de schrijfster gedegen onderzoek heeft gedaan. Het belicht een onbekend stukje uit de recente geschiedenis en vertelt een aangrijpend relaas over weggerukt worden uit het alledaagse leven, rouw, wanhoop versus hoop en levensveranderende vriendschappen die het waard blijken te zijn om niet op te geven. Beslist een leestip!
Amanda Skenandore is verpleegkundige, maar ziet zichzelf in de eerste plaats als auteur. Haar hoofd zit namelijk altijd vol met verhalen en ze gebruikt haar medische achtergrond om meeslepende, goed doordachte historische romans te schrijven. Met haar boeken heeft ze al meerdere literaire prijzen gewonnen. Haar debuut maakte ze in Nederland met 'De school voor tweede kansen'. Amanda en haar man wonen in Las Vegas, Verenigde Staten.
Auteur: Amanda Skenandore
Titel: Het licht van gevallen sterren
Vertaling van: The Second Life of Mirielle West
Vertaler: Petra Butler-de Vries
399 pagina's
Gepubliceerd in 2025
Uitgeverij KokBoekencentrum
ISBN: 978 90 297 3882 8
Dit recensie-exemplaar mocht ik ontvangen van Uitgeverij KokBoekencentrum als ambassadeur van 'Feelgood met een hart'. Mijn hartelijke dank daarvoor!
Lijkt me een heel mooi boek. Ik bedenk nu dat ik 'De school voor tweede kansen' volgens mij ook nog niet gelezen heb, terwijl ik zeker weet dat die wél op m'n lijst staat.
BeantwoordenVerwijderenDit is echt een boek voor jou, denk ik, Naomi. 'De school voor tweede kansen' trouwens ook.
Verwijderen