Door een genetische ziekte heeft Ellen Creighton nog maar een paar dagen te leven, die ze doorbrengt op het landgoed van haar oude vriend Harrison Burlington. Door een dwarslaesie is hij aan zijn rolstoel gekluisterd, maar dat houdt hem niet tegen alles op alles te zetten om het heilige water te vinden dat het Ellen zal kunnen genezen.
Als hij twee flesjes van het geneeskrachtige water vindt, weigert Ellen ervan te drinken, omdat ze ervan overtuigd is dat dit water haar vader en zus het leven heeft gekost. Maar wanneer ze de genezende kracht van het water met eigen ogen aanschouwt als Harrison ervan drinkt, kan ze er niet meer onderuit.
Maar een slok van het heilige water is niet zonder gevolgen. Ellen belandt in het verleden, komt weer terug, maar wordt ontvoerd door criminelen die ook azen op het water en haar onder druk zetten om terug te gaan, het verleden in...
Ellen Creighton lijdt aan een ongeneeslijke ziekte en is door de artsen opgegeven. De korte tijd die haar nog rest wil ze graag doorbrengen op het landgoed van haar goede vriend Harrison Burlington in Canterbury. Daarnaast hoopt ze nog zo veel mogelijk zieke kinderen bij staan middels haar liefdadigheidsproject.
Wetenschapper Harrison - rolstoelafhankelijk vanwege een dwarslaesie - is al jaren in stilte verliefd op Ellen. Hij is naarstig op zoek naar geneeskrachtig wijwater dat haar kan genezen; water dat te herleiden is naar de boom des levens uit de Hof van Eden. Wanneer hij het eindelijk vindt, kan hij zijn geluk dan ook niet op. Maar Ellen weigert het residu te drinken, gelovend dat dit 'vergif' de oorzaak is van de dood van haar vader en zus. Om haar te overtuigen neemt Harrison ervan, en de uitwerking is niet te miskennen.
Dan wordt Ellen ontvoerd door criminelen die uit zijn op het heilige water en haar dwingen om naar het verleden te reizen - zoals haar zus vóór haar deed - om meer wijwater voor hen te vinden. Voor Ellen en Harrison begint een race tegen de klok om de ontvoerders te stoppen en hun beider levens te redden.
Ellen, de jongere zus van Marian (uit 'Kom terug'), speelt in dit tweede (moeilijk los te lezen) deel van de serie 'De bron van de tijd' de hoofdrol. En ook nu is tijdreizen onderdeel van het verhaal. Jody Hedlund is er opnieuw in geslaagd een meeslepende timetravelroman te schrijven met innemende personages, waarbij ze het fictieve tijdreisaspect zo weet te verwoorden dat het haast aannemelijk lijkt.
Met name de scènes die in de middeleeuwen plaatsvinden, anno 1382, zijn spannend en geven een gedetailleerd en realistisch tijdsbeeld. Dat komt vooral tot uiting in de (beschreven) gebruiken en gewoonten, het formele(re) taalgebruik en het ongerepte landschap. Het switchen tussen de tijdsperiodes benadrukt enerzijds de grote - en tevens interessante - verschillen tussen heden en verleden en laat anderzijds het talent van de auteur zien die hier schijnbaar moeiteloos tussen schakelt.
'Hou me vast' - een met vaart geschreven roman over eerlijkheid, moed en een kans op liefde, waarin het 'Gebed om kalmte' de rode draad vormt - roept ertoe op om de confrontatie met angst(en) aan te gaan. Een afwisselend en wonderlijk verhaal.
Jody Hedlund schrijft historische romans met voornamelijk moedige vrouwen in de hoofdrol. Bekende titels zijn onder meer 'Luthers bruid', 'Een lied in de storm' en de serie 'Bakens van hoop'. Ze baseert haar boeken vaak op waargebeurde verhalen en de levens van vrouwen die echt bestaan hebben. Ze heeft het verlangen om hedendaagse vrouwen te inspireren door de (geloofs)moed van haar personages. Jody is getrouwd, moeder van vijf (jong)volwassen kinderen en woont in Michigan.
Auteur: Jody Hedlund
Titel: Hou me vast
Vertaling van: Never Leave Me
Vertaler: Lia van Aken
Serie: De bron van de tijd (2)
335 pagina's
Gepubliceerd in 2023
Uitgeverij KokBoekencentrum
ISBN: 978 90 297 3464 6
Dit recensie-exemplaar heb ik mogen ontvangen van Uitgeverij KokBoekencentrum als ambassadeur van 'Tijdloze liefde'. Mijn hartelijke dank daarvoor!
Geen boek voor mij deze keer. Voor mijn lange leeslijst ook wel een keer prettig;).
BeantwoordenVerwijderenDat dacht ik al (ten aanzien van je reactie op het eerste deel). Haha, ja, dat zeker!
Verwijderen